ADR 7; Welke informatie in de NVI

[stevenvegt]

Achtergrond

In het de Nationale Verwijs Index wordt de link gelegd tussen burgers en dossierhouder. Om een zinvolle voorselectie te kunnen maken voor de volgende fase in het lokalisatie proces kan het nuttig zijn om extra meta informatie vast te leggen in een "ZorgContext". Wat moet hier in komen? Het doel is om de hoeveelheid LMRs te beperken.

Opties

Een vaste code lijst op uitwisseling
Een episode lijst op
Een object met vrije velden
Geen informatie, want niet nodig

Overwegingen

Privacy: Hoe meer informatie je hier in vastlegt, hoe meer informatie er bekend word over deze burger.
Werkbaarheid: Flexibiliteit tov werkbaarheid.

[albertvlug]

We hebben bij het begin vanuit de business (zorgcontext) onderscheid gemaakt tussen 'waar' vraag en de 'patientgebonden welke' vraag.
Om de NVI (eerste stap in lokalisatie) zo dun mogelijk te houden, en zo goed mogelijk aan te laten sluiten op de 'waar'-vraag, kan de zorgcontext in de NVI worden weggelaten. Om toch nog iets aan te kunnen vullen, zou het 'zorgaanbiedertype' van de dossierhouder nog opgenomen kunnen worden in NVI.
Het LMR is bedoeld voor metadata, dus die zorgcontext, inclusief alle detailleringsmogelijkheden daarvan (zie ook Nen norm) komen in LMR. Dat is voor de patinetgebonden welke gegevens.
Nu al NVI en LMR gaan vermengen, door bepaalde metadata al wel in NVI en andere in LMR, is (ook vanuit architecuurscheiding) onverstandig.

[PieterVanGemeren]

Wat is Lokalisatie?  

De lokalisatie-architectuur is gericht op het leveren van functionele meerwaarde voor de datagebruiker (bv zorgverlener of burger) doordat het systemen ondersteunt bij het beantwoorden van de door de gebruiker gestelde informatie vraag.

Het beschikbaar stellen van lokalisatiegegevens

Op het hoogste (juridische)niveau worden gegevens altijd beschikbaar gesteld door organisaties (data-aanbieders zoals bv de zorgaanbieders die van een bepaalde burger over zorginhoudelijke informatie beschikken). Het beschikbaar stellen van gegevens is alleen zinvol als deze gegevens ook te vinden zijn door de systemen die de datagebruiker helpen invulling te geven aan zijn/haar informatiebehoefte. Om de gegevens vindbaar te maken zal bepaalde meta-data (data over data) op het NVI (een vindbare plek, well-known endpoint) moeten worden geplaatst door de data-aanbieder.

Het systeem van een datagebruiker moet de gegevens lokaliseren. Dit wordt gedaan door de ‘dataset met potentieel relevante bronnen’ stapsgewijs te verkleinen. Om dit te kunnen doen zijn er drie vragen die het systeem zal stellen:

WAAR-vraag:

Deze vraag geeft antwoord op de vraag ‘Welke rechtspersoon beschikt over relevante gegevens’. Wat relevant is hangt samen met de use-case (toepassing) waarin de datagebruiker een informatievraag stelt. Bij een zorgaanbieder-zorgaanbieder toepassing zal deze vraag dus een antwoord moeten leveren op de vraag: Welke rechtspersoon heeft gegevens van pseudoniem x waarbij x een pseudo-id voor een BSN vertegenwoordigd. Bij een onderzoeks use-case zal x een pseudo-id vertegenwoordigen van een medische aandoening die wordt onderzocht (welke rechtspersoon heeft gegevens van hartpatienten). Systemen van data-aanbieders zullen hierom x (meta-data) moeten uploaden richting NVI.

WELKE-vraag:

Deze vraag geeft antwoord op de vraag ‘Welke rechtspersoon (data-aanbieder) doet mee met de use-case (toepassing) waarbinnen het systeem van de datagebruiker een vraag heeft gesteld’. Systemen van data-aanbieders zullen hierom y (meta-data) beschikbaar moeten stellen voor de lokalisatie functie.

PERSOONSGEBONDEN WELKE-vraag:

Deze vraag geeft antwoord op de vraag ‘Welke rechtspersoon met relevante gegevens (antwoord WAAR-vraag) die meedoet met de use-case (toepassing) (antwoord op WELKE-vraag) heeft gegevens in de gecombineerde context. Systemen van data-aanbieders zullen hierom deze vraag moeten kunnen beantwoorden.

Toelichting:

Dat een data-aanbieder beschikt over gegevens van pseudo-id X en mee doet met een use-case (toepassing) wil nog niet zeggen dat er gegevens zijn van pseudo-id X in de context van de use-case (toepassing). Een patient met pseudo-id X kan bijvoorbeeld naar een ziekenhuis zijn gegaan en heeft daar radiologie beelden. Het ziekenhuissysteem meldt dan het pseudo-ID aan in de LVR. Het ziekenhuissysteem is gekwalifceerd voor de use-cases (toepassingen) beeld en medicatie. Het ziekenhuissysteem meldt dit daarom aan in het LKR. Indien een datagebruiker nu een medicatievraag heeft over deze patient dan komt het ziekenhuis terug in vraag 1 en 2 (WAAR-vraag en WELKE-vraag) terwijl er geen medicatiegegevens zijn die kunnen worden opgevraagd. Hierom is vraag 3 ook nog nodig (PERSOONSGEBONDEN WELKE-vraag).