در نقد نظام پادشاهی در ایران

مجموعه مقالات روشنگری

مقاله شماره 1

مقاله «در نقد نظام پادشاهی در ایران» کوششی است برای فهم، تحلیل و نقد گفتمان پادشاهی‌خواهی در بستر اجتماعی و سیاسی ایران که به صورت ساده و بدور از دشوارگوییهای آکادمیک و روشنفکرمآبانه در هفت فصل شامل مقدمه، تاریخ نظام پادشاهی، مشروطه، چالش‌های نظام پادشاهی، رابطه نهاد پادشاهی با دولت و جامعه، مغلطه‌های رایج و نتیجه گیری تقدیم شده است.

نویسندگان این مقاله استدلال می‌کنند که نظام پادشاهی نه تنها بنیاد ارزش‌های اخلاقی و فضیلت‌های جامعه را استوارتر نمی‌کند بلکه به دلیل پایه‌گذاری خود بر تبعیض‌های ژنتیکی، نژادی، خانوادگی و نسبی، همچنین اتکا بر توارث نرینه‌محور و جنسیت‌زدگی سیستماتیک، باعث ایجاد و تداوم گسل‌های نابرابری نژادی، جنسیتی، فرهنگی و دینی و مذهبی بوده و خواهد شد. نظام پادشاهی به عنوان یک نظام مادام‌العمر با ایجاد انجماد و ایستایی در رأس هرم قدرت، باعث تمرکز و سکون قدرت در دست گروه یا گروه‌های وابسته به نهاد پادشاهی می‌شود. این نظام مبتنی است بر حکومتی فردی و مادام‌العمرِ دارای اختیارات قانونی و فراقانوی بیشمار و بدون هیچگونه مسئولیت‌پذیری که به دلیل طبع مرکزگرایانه و انحصارطلبانه‌ای که در ذات ساختار خود دارد، علیه شکل‌گیری ساخت‌های اجتماعی و سیاسی دموکراتیک و شفاف بوده و بالذاته علیه توسعه پایدار و تکثر است. این نظام بدون شک علیه تمام اصول برابری اعم از جنسی، دینی و مذهبی، نژادی، زبانی و اجتماعی است و بر ستونی فرسوده و منقضی از باورهای پدرسالارانه و نرینه‌سالار تکیه دارد که در آن طبقه حاکم اشراف و مردم کشور، رعایا و جزو املاک پادشاهند.

به عبارت دیگر، نظام پادشاهی یک شر فعال است که در صورت مهار نشدن تبدیل به هیولای استبداد مطلقه شده و در صورت مهار شدن، افزوده‌ای ناکارآمد و اضافی است که وبال گردن دولت‌ها و ملت می‌گردد.

این مقاله به زبان فارسی و در قالب پی‌دی‌اف ارائه شده است، برای مطالعه، لطفا آنرا دانلود نمایید.

با سپاس

جواد و بهروز چمن‌آرا